Podatek od spadków i darowizn
Podatek od spadków i darowizn należy uiścić w przypadku nabycia przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych w formie spadku, darowizny, zachowku, zasiedzenia lub nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Obowiązek ten określa ustawa z dnia 28 lipca 1986 roku o podatku od spadków i darowizn.
Wysokość podatku do zapłaty ustalana jest na podstawie grupy podatkowej, do której należy nabywca. Przynależność do danej grupy wynika z osobistego stosunku nabywcy do osoby przekazującej rzeczy lub prawa majątkowe.
Prawo określa trzy grupy podatkowe:
- grupa pierwsza – małżonek, małżonek w separacji, zstępni (np. syn, córka, wnuki, prawnuki), wstępni (np. matka, ojciec, dziadkowie), rodzeństwo, pasierb, ojczym, macocha, teściowie, zięć, synowa;
- grupa druga – zstępni rodzeństwa (np. siostrzeniec, bratanek), rodzeństwo rodziców, zstępni i małżonkowie pasierbów, małżonkowie rodzeństwa, rodzeństwo małżonków, małżonkowie rodzeństwa małżonków;
- grupa trzecia – inni nabywcy, w tym osoby niespokrewnione.
Kiedy spadkobierca jest zwolniony z opłaty podatku od spadków i darowizn?
Według ustawy z opłaty podatku od spadków i darowizn zwolnione są osoby należące do pierwszej grupy podatkowej. Warunkiem uzyskania zwolnienia jest złożenie stosownego wniosku w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.
Ustawa określa również kwoty spadków i darowizn wolne od podatku. Opodatkowaniu nie podlega spadek lub darowizna, której wartość nie przekracza:
- 9 637 złotych – w przypadku osób zaliczanych do pierwszej grupy podatkowej;
- 7 276 złotych – w przypadku osób zaliczanych do drugiej grupy podatkowej;
- 4 902 złotych – w przypadku osób zaliczanych do trzeciej grupy podatkowej.